China, of Jacques Rogge

Hoewel het niet zeker is en het niet door een onafhankelijke partij bevestigd is, hoorde ik twee dagen geleden dat er in Tibet zo'n 80 doden(!) te betreuren waren. Gisteren liet de radio weten dat er drie betogers van gebouwen zijn afgesprongen om maar te ontkomen aan het de Chinese politie. De internationale pers is net als de vele opgepakte betogers in bussen afgevoerd. Het land heeft ook buiten haar grenzen (denk aan Afrika) lak aan mensenrechten. Polemiserend kan worden gesteld dat het nog steeds wordt bestuurd door een dictatuur van het proletariaat, dat naar het glorieuze voorbeeld van twee grote Russen (Lenin en Stalin) gevormd is. Het 'maoïsme' in ieder geval zeker zo'n mededogend regime gebleken als haar Russische bijslaap. Het ettert alleen wat langer voort. Excuses voor het wat ongemakkelijke taalgebruik.

Jacques Rogge, die dankzij zijn harde aanpak van dopingschandalen de bijnaam 'Mr. Clean' draagt, de Belgische voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC), haastte zich nog voor het bloedbad in Tibet nog goed en wel voorbij was te verklaren dat de Spelen in Peking niets te maken hebben met de onlusten.

Schandalig.

Het heeft er alles mee te maken. 'The Games have always brought people together in peace to respect universal moral principles. The upcoming Games will feature athletes from all over the world and help promote the Olympic spirit', staat te lezen op de home van het IOC. Een oude motivatie die nog afstamt uit het koloniale denken. Universele morele principes. Het is nog maar de vraag of die bestaan. En wat behelst dan die 'Olympic spirit'? In de brochure 'Olympic Movement' lees je over drie morele kernwaarden: uitmuntendheid, vriendschap en respect. Ik vraag me dan af 'waarvan, op welke basis en tot op welke hoogte.